Skin + Hair

Follow us:

Λίπωμα

Δερματικές Παθήσεις
Λίπωμα
Tι είναι το λίπωμα και ποια η κλινική του εικόνα;

Λιπώματα χαρακτηρίζουμε τα καλοήθεις ογκίδια που εντοπίζονται στον υποδόριο λιπώδη ιστό, κάτω ακριβώς από την επιφάνεια του δέρματος. Δημιουργούνται από τον ταχύ πολλαπλασιασμό και την υπερβολική συσσώρευση λιποκυττάρων σε μία συγκεκριμένη έκταση και συχνά περιβάλλονται από μια μεμβράνη που ονομάζεται ινώδης κάψα. Είναι μαλακά στην ψηλάφηση, έχουν σχήμα συνήθως στρογγυλό ή ωοειδές και χαρακτηρίζονται ως ευκίνητα. Συνήθως καταλαμβάνουν μικρή έκταση, δεν είναι απειλητικά για τον ανθρώπινο οργανισμό (εκτός από τη περίπτωση που πιέζουν κάποιο όργανο) και αποτελούν κυρίως πρόβλημα αισθητικής φύσεως. Αποτελούν την πιο συχνή μορφή καλοήθους όγκου των μαλακών μορίων. Εμφανίζονται συνηθέστερα μεταξύ ηλικία 40-60 ετών, με τους άντρες να παρουσιάζουν οριακά μεγαλύτερη συχνότητα απ’ ότι οι γυναίκες . Φαίνεται ότι παρουσιάζουν μεγαλύτερη επίπτωση σε ασθενείς με διαβήτη, δυσλιπιδαιμία και αυξημένο σωματικό βάρος. Τα λιπώματα δεν αιμορραγούν και δεν προκαλούν μεταστάσεις. Εξαίρεση στο τελευταίο αποτελούν τα λιποσαρκώματα, τα οποία είναι κακοήθεις όγκοι των μαλακών μορίων, και είναι αρκετά σπάνια.  

Λίπωμα
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
1
Αίτια εμφάνισης λιπώματος

Δεν έχουν διευκρινισθεί πλήρως τα αίτια που προκαλούν την ανάπτυξη λιπωμάτων στον ανθρώπινο οργανισμό, ωστόσο μπορεί να οφείλονται και σε κληρονομική προδιάθεση, όπως και πιθανή είναι η δημιουργία τους μετά από κάποιο τραυματισμό.

Η κληρονομικότητα ενισχύεται τόσο από την ανεύρεση χρωμοσωμικών ανωμαλιών όπως στην περίπτωση της οικογενούς λιπομάτωσης, όσο και στην παρουσία τους σε διάφορα σύνδρομα (Proteus syndrome, Hemihyperplasia-multiple lipomatosis syndrome, κα).

2
Συμπτώματα και σημεία εμφάνισης λιπώματος

Τα λιπώματα δεν εκδηλώνουν συμπτώματα όταν έχουν μικρό μέγεθος, ωστόσο είναι εφικτό να προκαλέσουν μία σειρά από συμπτώματα σε περίπτωση που αυξηθούν σε μέγεθος και πιέζουν κάποιο νεύρο ή ανατομική δομή, όπως π.χ. τοπικός πόνος, δυσκολία στις κινήσεις, μούδιασμα κλπ. Συνήθως είναι σταθερά σε μέγεθος, αλλά μπορεί να παρουσιάζουν αυξητικές τάσεις με την αύξηση του σωματικού βάρους. Αντίθετα, η μείωση του σωματικού βάρους δεν προκαλεί ανάλογη μείωση του μεγέθους ή υποστροφή τους. Τα λιπώματα μπορούν να αναπτυχθούν οπουδήποτε στο σώμα. Η πλειονότητα των ατόμων με λίπωμα έχουν μόνο ένα, αν και μπορούν να αναπτυχθούν περισσότερα από ένα. Τα περισσότερα αναπτύσσονται ακριβώς κάτω από το δέρμα στα:

  • Χέρια ή πόδια
  • Πλάτη
  • Λαιμό
  • Ώμους
  • Κορμό
  • Μέτωπο.
3
Ποια είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση των λιπωμάτων

Το λίπωμα συνήθως δεν απαιτεί θεραπευτική αντιμετώπιση. Μετά τη διάγνωσή του από το θεράποντα δερματολόγο θα αποφασιστεί αν και τι είδους θεραπεία απαιτείται για τον εκάστοτε ασθενή. Αν κριθεί απαραίτητο το λίπωμα μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά. Θα πρέπει δηλαδή να αφαιρεθεί ολόκληρο το λίπωμα ως ένα ενιαίο τεμάχιο μαζί με την κάψα του, χωρίς αυτή να τραυματιστεί κατά την επέμβαση. Με τον τρόπο αυτό δεν απομένουν υπολείμματα λιπωμάτων στην περιοχή. Ωστόσο, υπάρχει πιθανότητα να επανεμφανιστεί μελλοντικά σε περίπτωση που δεν έχει αφαιρεθεί ολοκληρωτικά. Το αφαιρεθέν λίπωμα αποστέλλεται για βιοψία προς επιβεβαίωση της διάγνωσης.

ΣΥΧΝEΣ ΕΡΩΤHΣΕΙΣ
Απαντάμε σε κάθε σας ερώτηση

Όχι, δε ισχύει αυτός ο ισχυρισμός. Το λίπωμα συστήνεται να αφαιρεθεί για προληπτικούς λόγους σε περιπτώσεις που αυξηθεί το μέγεθος του και προκαλεί συμπτώματα.

Το λίπωμα δεν μπορεί να υποχωρήσει από μόνο του, ούτε με κάποια φαρμακευτική αγωγή, αλλά ούτε να μειωθεί σε μέγεθος. Η απάντηση είναι πως από την στιγμή που παρουσιάζεται, δεν υποχωρεί από μόνο του και η μόνη θεραπεία του είναι η ριζική αφαίρεσή του χειρουργικά από το θεράποντα δερματολόγο.

Ο ιατρός Σωτήρης Θεοχάρης από το 1994 έως το 2007 ασκεί ιδιωτικό ιατρείο δερματολογίας – αφροδισιολογίας. Το 2008 ιδρύει το πρότυπο ιατρείο παροχής υπηρεσιών δερματολογίας- αφροδισιολογίας, με την επωνυμία SKIN AND HAIR MEDICAL CARE LTD, και το 2011 το LASERMEDICAL Α.Ε. τα οποία διευθύνει μέχρι και σήμερα.

Ο ιατρός Σωτήρης Θεοχάρης από το 1994 έως το 2007 ασκεί ιδιωτικό ιατρείο δερματολογίας – αφροδισιολογίας. Το 2008 ιδρύει το πρότυπο ιατρείο παροχής υπηρεσιών δερματολογίας- αφροδισιολογίας, με την επωνυμία SKIN AND HAIR MEDICAL CARE LTD, και το 2011 το LASERMEDICAL Α.Ε. τα οποία διευθύνει μέχρι και σήμερα.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία; Eίμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Ξανθελάσματα

Δερματικές Παθήσεις
Ξανθελάσματα
Τι είναι τα ξανθελάσματα και ποια είναι η κλινική τους εικόνα;

Τα ξανθελάσματα είναι σαφώς ή ασαφώς περιγεγραμμένες βλατίδες ή πλάκες , κίτρινες ή πορτοκαλόχροες, διαφόρου μεγέθους, που εντοπίζονται εκλεκτικά στα άνω και κάτω βλέφαρα, κυρίως στη περιοχή του έσω κανθού, και σε μερικές  περιπτώσεις καλύπτουν όλη την επιφάνεια του βλεφάρου. Αποτελούν τον πιο συχνό τύπο δερματικού ξανθώματος. Το μέγεθος τους ποικίλλει από 2 εώς 30 χιλιοστά. Μπορούν να εμφανιστούν συμμετρικά στο άνω και στο κάτω βλέφαρο και των δύο ματιών, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και ως μονήρη βλάβη. Έχουν την τάση να αυξάνονται σε μέγεθος, ενώ παρατηρούνται και στα δύο φύλα, με τις γυναίκες να έχουν υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης (συνηθέστερα σε γυναίκες της μέσης ηλικίας). Το πρόβλημα που προκαλούν στον ασθενή είναι καθαρά αισθητικής φύσεως.

Ξανθελάσματα
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
1
Που οφείλονται τα ξανθελάσματα;

Τα ξανθελάσματα οφείλονται στην ενδοκυττάρια και ενδοχοριάκη εναπόθεση λιπιδίων. Ο ακριβής μηχανισμός δημιουργίας τους δεν είναι γνωστός. Είναι πιθανόν, οι λιποπρωτεϊνες που υπάρχουν στην κυκλοφορία του αίματος, να διαπερνούν το τοίχωμα των τριχοειδών, να φαγοκυτταρώνονται από τα μακροφάγα, τα οποία καταλήγουν να γίνονται αφρώδη κύτταρα.

Αν και η παρουσία τους προσανατολίζει σε υποκείμενη διαταραχή της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων μόνο σε ένα ποσοστό, κάτω του 50%, ανευρίσκεται και ιδιαίτερα σε νεαρά άτομα. Παράλληλα, η εμφάνιση ομαλών ξανθωμάτων στα οποία ανήκουν τα ξανθελάσματα, μπορεί να παρατηρηθεί σε υποκείμενες ηπατοπάθειες όπως η πρωτοπαθής χολική κίρρωση, αλλά και σε αιματολογικά νοσήματα.

2
Συμπτώματα ξανθελάσματος

Τα ξανθελάσματα είναι ασυμπτωματικά, δεν προκαλούν πόνο ή κνησμό και δεν επηρεάζουν την όραση. Είναι εντελώς ακίνδυνα και δεν εξελίσσονται σε κακοήθειες.

3
Τρόποι θεραπείας ξανθελάσματος

Τα ξανθελάσματα, συνήθως,  δεν προκαλούν  καμία λειτουργική διαταραχή και η αντιμετώπισή τους γίνεται μόνο για αισθητικούς λόγους . Σε σπάνιες περιπτώσεις και σε μεγάλα , εκτεταμένα ξανθελάσματα, είναι δυνατόν να παρατηρηθούν ελαφριά βλεφαρόπτωση στο άνω βλέφαρο και μικρό εκτρόπιο στο κάτω βλέφαρο.  

Οι θεραπευτικές επιλογές είναι πολλές:

  • Εξάχνωση με υπερπαλμικό CO2 LASER
  • Ιστική καταστροφή με ηλεκτροκαυτηρίαση
  • Καταστροφή με  TCA
  • Χειρουργική αφαίρεση και συρραφή με 6/0 και 7/0  ράμμα
  • Συνδυασμός χειρουργικής αφαίρεσης και CO2 LASER (φαίνεται να έχει την καλύτερη και ταχύτερη  επούλωση)

Η επιλογή της καταλληλότερης θεραπευτική μεθόδου είναι συνάρτηση του μεγέθους του ξανθελάσματος, της εμπειρίας του ιατρού και του εξοπλισμού που το ιατρείο του διαθέτει. 

Παράλληλα, συστήνεται προληπτικά, εργαστηριακός έλεγχος για χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, ΗDL, LDL και επί συνύπαρξης μεταβολικής διαταραχής, προτείνεται η τήρηση διαιτολογίου  και η λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Ο έλεγχος της ηπατικής βιοχημείας και του αιματολογικού προφίλ του ασθενούς κρίνεται επιβεβλημένος ιδιαίτερα σε νεαρά άτομα με αρνητικό οικογενειακό και ατομικό ιστορικό δυσλιπιδαιμίας.

ΣΥΧΝEΣ ΕΡΩΤHΣΕΙΣ
Απαντάμε σε κάθε σας ερώτηση

Ναι, έπειτα από αφαίρεση ξανθελάσματος, ο θεράπων δερματολόγος οφείλει σε κάθε περίπτωση, να ενημερώσει τον ασθενή για την πιθανότητα επανεμφάνισής τους, η οποία μπορεί να συμβεί και μέσα στους πρώτους μήνες από την αφαίρεση. Η πιθανότητα επανεμφάνισης τους μεγιστοποιείται σε περίπτωση που ο ασθενής πάσχει από δυσλιπιδαιμία.

Τα ξανθελάσματα είναι δεν εγκυμονούν κινδύνους. Επειδή όμως η εμφάνιση τους σχετίζεται, στις περισσότερες των περιπτώσεων, με αυξημένα επίπεδα χοληστερίνης του αίματος μπορούν έμμεσα να αποκαλύψουν ένα παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου. Γι΄αυτό συνιστάται πάντα ο έλεγχος των επιπέδων χοληστερίνης του αίματος του ατόμου και η επακόλουθη φαρμακευτική ρύθμιση τους σε περίπτωση που αυτά βρεθούν ανεβασμένα. Εντούτοις, σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες, παρουσία ξανθελασμάτων δεν αποτελεί ξεχωριστό επιβαρυντικό παράγοντα για την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία; Eίμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Θηλώματα

Δερματικές Παθήσεις
Θηλώματα
Τι είναι;

Τα θηλώματα αποτελούν καλοήθη ογκίδια του δέρματος. Έχουν, συνήθως, χρώμα ίδιο με αυτό του δέρματος – γι αυτό και πολλοί τα αποκαλούν “κρεατοελιές”- αλλά μπορεί να είναι και πιο σκουρόχρωμα-καφέ. Το μέγεθός τους είναι συνήθως μικρό και συνδέονται με το υπόλοιπο δέρμα με ένα λεπτό μίσχο. Οφείλονται στον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων.

ΘΗΛΩΜΑΤΑ - PAPILLOMA
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
1
Αιτία εμφάνισης θηλωμάτων

Τα θηλώματα στην πλειονότητα τους οφείλονται στον ιό HPV. Εξαίρεση αποτελούν οι ακροχορδωνες (skin tags) που αποτελούν καλοήθεις μη μεταδοτικές βλάβες.

Ως προς τα οφειλόμενα σε HPV θηλώματα, συνήθως πρόκειται για ακίνδυνα στελέχη του ιού, ωστόσο, σπάνια έχουν αναφερθεί περιπτώσεις ανάπτυξης δυσπλασίας/κακοήθειας πάνω σε αυτά. Ένας στους δύο ενήλικες εμφανίζουν έστω ένα θήλωμα στη ζωή τους.

2
Που εμφανίζονται τα θηλώματα

Τα θηλώματα εμφανίζονται σε διάφορα σημεία του σώματος, κυρίως σε περιοχές του σώματος που υπάρχει τριβή και αυξημένη υγρασία, (π.χ. όπου το δέρμα δημιουργεί πτυχές), συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη των ιών HPV. Τέτοια σημεία παραδείγματος χάριν είναι ο λαιμός, οι μασχάλες, η περιοχή κάτω από το στήθος, κ.ά. Επίσης, συχνές περιοχές εμφάνισης θηλωμάτων είναι οι μηροί, το πρόσωπο και τα βλέφαρα.

3
Μετάδοση

Τα θηλώματα, ως βλάβες ιογενούς αιτιολογίας, μπορούν να μεταδοθούν μέσω της δερματικής επαφής. Σε ένα άτομο που έχει εμφανίσει θηλώματα σε κάποια περιοχή του δέρματος μπορεί να παρατηρηθεί εξάπλωση τους στην ίδια, σε γειτονική ή και σε άλλες περιοχές του δέρματος. Η έντονη τριβή μια περιοχής ή και ο τραυματισμός αυτής μπορεί να ευνοήσουν την εξάπλωση των θηλωμάτων. Τα θηλώματα, δεν φαίνεται να σχετίζονται με κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του δέρματος, καθώς συνήθως οφείλονται σε χαμηλού κινδύνου στελέχη του ιού HPV.

4
Τι συμπτώματα που προκαλούν τα θηλώματα

Τα θηλώματα είναι συνήθως ασυμπτωματικά και είναι ιδιαίτερα συχνά σε άτομα μετά την ηλικία των 25-30. Όταν όμως αυτά αυξηθούν σε μέγεθος ή αριθμό, μπορούν να προκαλέσουν κνησμό, αίσθημα καύσου ή και αιμορραγία σε περίπτωση αυτοτραυματισμού, προκαλώντας ανησυχία στους ασθενείς. Το ξύσιμο ή το τρίψιμο μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή των θηλωμάτων. Στην περίπτωση αυτή παρατηρείται οίδημα και πόνος και μπορεί να χρειασθεί και τοπική φαρμακευτική αγωγή.

5
Τρόποι αντιμετώπισης των θηλωμάτων

Τα θηλώματα συνιστάται να αφαιρούνται τόσο για λόγους αισθητικής όσο και για λόγους υγείας. Η αφαίρεσή τους θα μειώσει τον κίνδυνο να εξαπλωθούν ή να αιμορραγήσουν και να πυροδοτήσουν περαιτέρω φλεγμονή. Συνήθως επιλέγεται ένας από τους παρακάτω τρόπους:

CO2 Laser: Αποτελεί την πλέον σύγχρονη και αποτελεσματική θεραπεία. Οδηγεί σε πλήρη εξάλειψη των υπαρχουσών βλαβών, σε μία μόλις συνεδρία. Η χρήση του CO2 Laser γίνεται υπό τοπική αναισθησία, είναι γρήγορη και αποτελεσματική μέθοδος ενώ αμέσως μετά την αφαίρεση των θηλωμάτων μπορεί κανείς να επιστρέψει στις καθημερινές δραστηριότητές του. Σε περίπτωση αντιμετώπισης θηλωμάτων σε περιοχές που πρόκειται να εκτεθούν στον ήλιο, συνιστάται ιδιαίτερη προσοχή από τον ασθενή το χρονικό διάστημα που ακολουθεί μετά τη θεραπεία προς αποφυγή δυσχρωμιών στα σημεία εφαρμογής του CO2 Laser.

Κρυοθεραπεία: H θηλωματώδης βλάβη ψύχεται με υγρό άζωτο, νεκρώνεται και εξαλείφεται σε δεύτερο χρόνο. Ένα μειονέκτημα της συγκεκριμένης μεθόδου είναι η μη ύπαρξη άμεσα ορατού αποτελέσματος, καθώς και η πιθανή πρόκληση σημαδιών και ουλών.

Διαθερμοπηξία: Πρόκειται για μέθοδο καυτηρίασης θηλωμάτων μέσω ηλεκτρισμού και θερμικής ενέργειας. Ένα μειονέκτημα και αυτής της μεθόδου είναι η πιθανότητα πρόκλησης σημαδιών και ουλών.

Χειρουργική αφαίρεση: Εφαρμόζεται σε μεγάλου μεγέθους θηλώματα με τοπική αναισθησία.

ΣΥΧΝEΣ ΕΡΩΤHΣΕΙΣ
Απαντάμε σε κάθε σας ερώτηση

Εφόσον έχετε εμφανίσει θηλώματα σε κάποια περιοχή του σώματός σας, θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ως προς τους παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν εξάπλωσή τους ή τραυματισμό και επιμόλυνσή τους. Συγκεκριμένα για την περιοχή του λαιμού είναι καλό να αποφεύγεται η χρήση κολιέ και αλυσίδων, καθώς μέσω της τριβής που προκαλούν, μπορεί να οδηγήσουν σε εξάπλωση των θηλωμάτων. Στα ίδια πλαίσια, η χρήση ειδών προσωπικής υγιεινής – φροντίδας (όπως πετσέτες, σφουγγάρια κ.ά) μέσω της τριβής μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε πολλαπλασιασμό των θηλωμάτων σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος. Επιπλέον, θα πρέπει να αποφύγετε τον τραυματισμού των θηλωμάτων κατά τη διαδικασία του ξυρίσματος προκειμένου να μην υπάρξει αύξηση του αριθμού τους ή επιμόλυνση τους. Τέλος, είναι σημαντικό να μην επιχειρήσετε με κανένα τρόπο να τα αφαιρέσετε μόνοι σας (τραβώντας ή κόβοντάς τα), διότι η απομάκρυνση μόνο του προεξέχοντος τμήματος δεν αποτελεί θεραπεία των θηλωμάτων, καθώς παραμένει η βάση τους που θα οδηγήσει στην επανανάπτυξή τους.  Μια τέτοια πρακτική άλλωστε, μπορεί να οδηγήσει και σε επιμόλυνσή τους.

Είναι αναμενόμενο κατά τη διάρκεια της κύησης να παρατηρηθεί αύξηση του αριθμού των θηλωμάτων σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος. Αυτό οφείλεται σε ποικίλους παράγοντες όπως η αύξηση του βάρους, καθώς και ορμονικές μεταβολές που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια της κύησης. Οι θηλωματώδεις βλάβες μπορούν να αφαιρεθούν με ασφάλεια, μετά την ολοκλήρωση της κύησης, εφόσον επιμένουν.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία; Eίμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Παρασιτικές λοιμώξεις – Ψώρα

Δερματικές Παθήσεις
Παρασιτικές λοιμώξεις – Ψώρα
Tι είναι η ψώρα;

Η ψώρα αποτελεί μία ιδιαίτερα μεταδοτική δερματική λοίμωξη που οφείλεται στο παράσιτο/άκαρι Sarcoptes scabiei. Η ονομασία του προέρχεται από την ελληνική λέξη “sarx” που σημαίνει σάρκα, “koptein” που σημαίνει κόβω και από τη λατινική λέξη “scabere” που σημαίνει ξύνομαι. Το συγκεκριμένο παράσιτο ζει μόνο στο ανθρώπινο δέρμα. Η νόσος στον άνθρωπο προκαλείται από την παραλλαγή Hominis του παράσιτου. Άλλες μορφές αυτού που παρασιτούν σε ζώα, δεν προκαλούν ψώρα στον άνθρωπο, παρά μόνο κλινική εικόνα τσιμπημάτων.

Η ψώρα παρουσιάζει παγκόσμιο επιπολασμό, χωρίς να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε φύλο, εθνικότητα ή ηλικία. Υπολογίζεται ότι περίπου 300.000.000 νέα περιστατικά εμφανίζονται κάθε έτος. Προδιαθεσικοί παράγοντες αποτελούν το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ο συνωστισμός (φυλακές, μεταναστευτικά κέντρα), η ανοσοκαταστολή, οι μεγάλες φυσικές καταστροφές , ο πόλεμος. H εφελκιδοποιημένη (“Νορβηγική”) ψώρα, έχει αυξημένη επίπτωση στους ηλικιωμένους και τους ανοσοκατεσταλμένους.

Παρασιτικές λοιμώξεις – Ψώρα
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
1
Κύκλος ζωής του παράσιτου

Η νόσος έχει παγκόσμια εξάπλωση και προσβάλλει ανθρώπους όλων των φυλών και κοινωνικών ομάδων. Το παράσιτο της ψώρας έχει ένα κύκλο ζωής περίπου 30 ημερών. Διαβιώνει και τρέφεται στην επιδερμίδα.

Εκτός αυτής μπορεί να επιβιώσει περίπου 3 ημέρες, εκτός των περιπτώσεων της “Νορβηγικής” ψώρας που ο χρόνος αυτός αυξάνεται σε 7 ημέρες περίπου. Το παράσιτο δημιουργεί ενδοεπιδερμιδικές σήραγγες. Εκεί, το θηλυκό γεννά 3 αυγά την ημέρα τα οποία απαιτούν περίπου 10 ημέρες για να ωριμάσουν και να εκκολάφθούν.

2
Τρόπος μετάδοσης της ψώρας

Η ψώρα μπορεί να μεταδοθεί είτε μέσω άμεσης δερματικής επαφής με μολυσμένο άτομο είτε έμμεσα από μολυσμένα αντικείμενα (κλινισκεπάσματα, ρούχα, πετσέτες). Ένας συχνός τρόπος μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή. Για τη μετάδοση υπολογίζεται ότι χρειάζονται περίπου 15-20 λεπτά στενής επαφής δέρμα με δέρμα.

3
Κλινική εικόνα - Συμπτώματα ψώρας

Μετά από την μετάδοση, ακολουθεί η περίοδος επώασης, που μπορεί να ποικίλει από λίγες μέρες έως και μήνες. Ειδικά στην περίπτωση της πρωτολοίμωξης, μεσολαβεί μία περίοδος 2-6 εβδομάδων για την ευαισθητοποίηση του ασθενούς απέναντι στο παράσιτο και την εμφανίσει του κνησμού και των δερματικών βλαβών. Σε επαναλοίμωξη ο χρόνος εμφάνισης των συμπτωμάτων μειώνεται στις 24-48 ώρες. 

Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νόσου είναι ο κνησμός. Είναι παροξυσμικός και σχεδόν αποκλειστικά νυχτερινός, αφυπνίζοντας των ασθενή και καθιστά αδύνατο τον ύπνο, ενώ μπορώ να πυροδοτηθεί και από ζεστό λουτρό.

Οι δερματικές βλάβες είναι συμμετρικές και αφορούν συνήθως τα μεσοδακτύλια διαστήματα, την περιοχή του καρπού, τις πτυχές (μασχάλες, μεσογλουτιαία, υπομαζικά), την γλουτιαία χώρα, οπισθο-ωτιαία καθώς και στην κατώτερη κοιλιακή χώρα και τον ομφαλό. Στους άνδρες τυπική είναι η εμφάνιση στο πέος και το όσχεο, ενώ στις γυναίκες μπορεί να παρατηρηθεί προσβολή του αιδοίου, των θηλών και της θηλαίας άλου. Η προσβολή του προσώπου και των πελμάτων είναι ασυνήθης, με εξαίρεση τα νεογνά, τους ηλικιωμένους και τους ανοσοκατεσταλμένους όπου μπορεί να παρατηρηθεί και σε αυτές τις περιοχές.

Η τυπική δερματική βλάβη είναι η ενδοεπιδερμιδική σήραγγα η οποία μπορεί να αναγνωριστεί δερματοσκοπικά κατά την διάρκεια λεπτομερούς δερματολογικής εξέτασης. Παράλληλα, παρατηρούνται ερυθηματώδεις βλατίδες και δρυφάδες εξαιτίας του έντονου ξεσμού. Ειδικότερα στην περιγεννητική χώρα χαρακτηριστική και παθογνωμονική είναι η εμφάνιση κοκκιωμάτων. Σε νεογνά, η εντόπιση φλυκταινών ή/και φυσαλίδων σε παλάμες και πέλματα εγείρουν σημαντική υποψία για την προσβολή από το παράσιτο. Επιπρόσθετα, η νόσος μπορεί να επιπλακεί και με δευτερογενή λοίμωξη του δέρματος, στα πλαίσια του φαύλου κύκλου κνησμού-ξεσμού. Τέλος, η “Νορβηγική” ψώρα, έχει χαρακτηριστική υπερκερατωσική εμφάνιση, ιδιαίτερα στα άκρα.

4
Κατηγορίες ψώρας
  • Κλασσική ψώρα χαρακτηρίζουμε το πιο κοινό τύπο λοίμωξης ψώρας, στον οποίο εντοπίζεται το χαρακτηριστικό εξάνθημα που προκαλεί τον έντονο κνησμό (ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νυκτός και έπειτα από θερμό μπάνιο). Σ αυτό τον τύπο, δεν προσβάλλεται κυρίως το πρόσωπο, το τριχωτό της κεφαλής και ο αυχένας στους ενηλίκους, ενώ σε βρέφη και σε μικρά παιδιά η ψώρα δύναται να προσβάλλει το τριχωτό της κεφαλής, το πρόσωπο και τον αυχένα.

  • Οζώδης ψώρα ονομάζουμε τον τύπο λοίμωξης, όπου κλινικά παρατηρούνται οζίδια διαμέτρου > 0,50 cm, τα οποία διακρίνονται από μία ιώδη χροιά, προκαλούν εξίσου έντονο αίσθημα κνησμού και μπορούν να επιμένουν για αρκετούς μήνες. Εντοπίζονται κυρίως στα γεννητικά όργανα, στους μηρούς και στις μασχάλες.

  • Φυσαλιδώδη – Πομφολυγώδης ψώρα, αναφερόμαστε σε ένα σπάνιο τύπο λοίμωξης, που παρατηρείται σε ηλικιωμένους ασθενείς και μπορεί να μιμηθεί τόσο κλινικά όσο και ιστολογικά, το πομφολυγώδες πεμφιγοειδές. 

  • Νορβηγική ψώρα, πρόκειται για την πιο σοβαρή μορφή της ψώρας. Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στη Νορβηγία το 1848 σε ασθενείς με λέπτρα. Η κλινική εικόνα της, είναι αυτής που χαρακτηρίζεται από εκζέματα εξ αρχής. Σχηματίζονται λέπια στην επιφάνεια του δέρματος (παχιές, γκρίζες και υπερκερατωσικές βλάβες) του ατόμου που νοσεί, καθώς ο συγκεκριμένος τύπος ψώρας περιλαμβάνει πολλά παράσιτα. Η Νορβηγική ψώρα εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που έχουν εξαντλημένο ανοσοποιητικό σύστημα, είτε επειδή πάσχουν από άλλες ασθένειες, είτε λόγω της λήψης ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων.  Τέλος, η κοινή ψώρα δε μεταπίπτει σε νορβηγική.

Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες ειδικές μορφές ψώρας όπως η incognito, η ψώρα των ηλικιωμένων, η υπονύχια ψώρα και η ψώρα των σκύλων.

5
Από ποιες άλλες παθήσεις πρέπει να διαφοροδιαγνωστεί η ψώρα

Την ψώρα οφείλουμε να τη διαφοροδιαγνώσουμε από την ατοπική δερματίτιδα, την αλλεργική εξ επαφής δερματίτιδα, το μολυσματικό κήριο, η ιστιοκυττάρωση από τα κύτταρα Langerhans και τα πομφολυγώδη νοσήματα. Στη διαφορική διάγνωση της νορβηγικής ψώρας εντοπίζεται η ψωρίαση. 

6
Θεραπευτική αντιμετώπιση της ψώρας

Η θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως τοπική επάλειψη αντι-ψωρικών παρασιτοκτόνων σκευασμάτων, όπως η περμεθρίνη 5%, η θειούχος βαζελίνη 5-10% κ.ά ή υπό του στόματος αγωγή με ιβερμεκτίνη, η οποία επιλέγεται σε ειδικές περιπτώσεις. Παράλληλα, η υπό του δέρματος αγωγή πρέπει να παραμένει στο σώμα για το συνιστώμενο χρονικό διάστημα, πριν απομακρυνθεί με λουτρό καθαριότητας, και μετά την αγωγή πρέπει να χρησιμοποιηθούν καθαρά ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Προφυλακτική θεραπεία πρέπει να λάβουν και όλοι όσοι θεωρούνται στενές επαφές των πασχόντων, ταυτόχρονα με τους πάσχοντες.

Τα ακάρεα της ψώρας πεθαίνουν αν εκτεθούν σε θερμοκρασία >50ο C για 10 λεπτά της ώρας. Τα προσωπικά αντικείμενα του ασθενούς που έχουν έρθει σε επαφή με το δέρμα του τις τελευταίες 7 ημέρες προ της διάγνωσης πρέπει είτε να πλυθούν σε όσο το δυνατόν υψηλή θερμοκρασία, είτε “στεγνό” καθάρισμα, είτε να αποθηκευτούν σε σακούλα για 10 ημέρες, προτού ξαναχρησιμοποιηθούν.

ΣΥΧΝEΣ ΕΡΩΤHΣΕΙΣ
Απαντάμε σε κάθε σας ερώτηση

Ο δερματολόγος Θεοχάρη Σ. συστήνει επί τη εμφανίσει κρουσμάτων ψώρας:

  • Επαρκή και σωστή καθαριότητα του χώρου με κοινά απορρυπαντικά και χρήση ηλεκτρικής σκούπας στους χώρους για τον καθαρισμό του χώρου, όπου διέμεινε ο ασθενής. Δεν συστήνεται εφαρμογή παρασιτοκτόνου στις επιφάνειες.
  • Πλύσιμο και στέγνωμα των ενδυμάτων και των κλινοσκεπασμάτων που χρησιμοποίησε ο ασθενής εώς και 7 ημέρες πριν την έναρξη της θεραπείας του. Επίσης η μεταφορά τους να πραγματοποιείται μέσω πλαστικού σάκου και απευθείας απόθεση τους εντός του πλυντηρίου, χρησιμοποιώντας πάντα γάντια μιας χρήσης.
  • Συνιστάται για το πλύσιμο και στέγνωμα των ενδυμάτων και των κλινοσκεπασμάτων η χρήση υψηλής θερμοκρασίας κύκλου του πλυντηρίου (π.χ. σε θερμοκρασία άνω των 50 °C για τουλάχιστον 10 λεπτά, σκοτώνονται ενήλικα παράσιτα και αυγά). Το στέγνωμα μπορεί να γίνει και με άπλωμα στον ήλιο. Μετά το πλύσιμο και το στέγνωμα θα πρέπει να ακολουθεί σχολαστικό σιδέρωμα. 
  • Έπιπλα ή άλλα αντικείμενα θα πρέπει να καθαρίζονται με ηλεκτρική σκούπα και να καλύπτονται με κάλυμμα (π.χ. πλαστικό) για 5-7 ημέρες, αν θεωρηθεί ότι χρήζουν αποπαρασίτωσης (ιδίως στην περίπτωση ασθενούς με εκτεταμένη παρουσία εφελκίδων – υπερκερατωσικών πλακών). Γενικά δεν συστήνεται κοινό εντομοκτόνο του εμπορίου εγκεκριμένο για οικιακή χρήση, παρά μόνο σε αδυναμία εφαρμογής των προαναφερθέντων μέτρων σε αντικείμενα ή επιφάνειες (στην περίπτωση αυτή, το εντομοκτόνο θα πρέπει να απομακρύνεται κατά το μέγιστο δυνατό, πριν από την εκ νέου χρήση των αντικειμένων).

Τέλος, επισημαίνεται η ανάγκη ενημέρωσης των ασθενών ή/και των εχόντων την κηδεμονία τους, όπως και του στενού κύκλου που έχουν έρθει σε επαφή με τον ασθενή, για τη φύση του νοσήματος (παρασίτωση του δέρματος που μπορεί να προσβάλει άτομα ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και προσωπικής υγιεινής), ώστε να εντοπισθούν τυχόν νέα κρούσματα και να θεραπευτούν το συντομότερο δυνατόν.

Όχι, δεν υπάρχει κίνδυνος για την κύηση ή το έμβρυο. Ωστόσο, αφού έχει γίνει η κλινική εξέταση και η ασθενής με κύηση έχει διαγνωστεί με παρασιτική λοίμωξη ψώρας από το θεράποντα δερματολόγο, τότε θα πρέπει να συστηθεί και η κατάλληλη θεραπεία από εκείνον, διότι δεν είναι όλα αυτά τα φάρμακα κατά της παρασιτικής λοίμωξης επιτρεπτά στην περίοδο της κύησης. 

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία; Eίμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Μυκητιάσεις

Δερματικές Παθήσεις
Μυκητιάσεις
Tι είναι οι μυκητιασικές λοιμώξεις;

Οι συνηθέστερες δερματικές λοιμώξεις είναι οι μυκητιάσεις, οι οποίες
προσβάλλουν τις εξωτερικές στιβάδες του δέρματος, του τριχωτού της
κεφαλής και τους όνυχες. Προκαλούνται από μικροοργανισμούς όταν στο
μικροπεριβάλλον του δέρματος επικρατούν συνθήκες που ευνοούν την
ανάπτυξή τους, όπως ζέστη και υγρασία.
Οι πιο κοινές – συχνές κατηγορίες μυκητιάσεων, ανάλογα με το μύκητα που
τις προκαλεί, είναι οι δερματοφυτίες, η ποικιλόχρους πιτυρίαση και η
ονυχομυκητίαση.

ΜΥΚΗΤΙΑΣΕΙΣ
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
1
Κατηγορίες μυκητιασικών λοιμώξεων

Οι πιο κοινές – συχνές κατηγορίες μυκητιάσεων, ανάλογα με το μύκητα που τις προκαλεί, είναι οι δερματοφυτίες, η ποικιλόχρους πιτυρίαση και η ονυχομυκητίαση. Αναλυτικότερα:

Δερματοφυτίες είναι μυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος και μπορεί να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα, στα νύχια και στο τριχωτό της κεφαλής. Τα δερματόφυτα, προσβάλλουν τους κερατινοποιημένους ιστούς των ανθρώπων. Η κλινική τους εικόνα εξαρτάται από το σημείο εντόπισης της βλάβης. Ταξινομούνται σε τρία γένη:

1. Τα τριχόφυτα
2. Τα μικρόσπορα
3. Και τα επιδερμόφυτα

Στην επιδημιολογία των δερματόφυτων σημαντικοί παράμετροι είναι η ηλικία, το φύλο, η ανοσολογική κατάσταση του ξενιστή, η έκταση που καταλαμβάνει στο σώμα η μόλυνση, το κλίμα και η γενετική προδιάθεση. Οι πιο συχνές εικόνες μυκητίασης από δερματόφυτα παρουσιάζουν πλάκα ερυθηματώδη, σαφώς αφοριζόμενη από το γύρω υγιές δέρμα, με κεντρική ίαση και περιφερική απολέπιση συνήθως στα εκτεθειμένα μέρη, ερύθημα με ήπια απολέπιση μεταξύ των τελευταίων δαχτύλων του ποδιού, σπασμένες τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής, με υπερκερατωσική πλάκα, αλλαγή μέρους του χρώματος των νυχιών και αποκόλληση του ελεύθερου άκρου αυτών. 

Αρκετές φορές τα συμπτώματα συνοδεύονται από κνησμό. Εφόσον γίνει η διάγνωση, η αντιμετώπισή τους είναι σχετικά εύκολη.

Η ποικιλόχρους πιτυρίαση είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα λοίμωξη και εμφανίζεται με τη μορφή πολλαπλών υπόλευκων, ρόδινων ή καφέ κηλίδων με λεπτή πιτυρώδη απολέπιση. Εντοπίζονται κυρίως στον κορμό και στους βραχίονες. Συνηθέστερα επιδεινώνεται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και υποχωρεί τη χειμερινή περίοδο. Μπορεί όμως να επιμείνει όλο το χρόνο σε άτομα με έντονη σωματική δραστηριότητα. Η θεραπευτική αγωγή είναι συνήθως τοπική αλλά και συστηματική και έχει άμεση ανταπόκριση.

Η ονυχομυκητίαση είναι μία λοίμωξη που συχνά έχει την τάση να υποτροπιάζει. Μεταδίδεται με την επαφή και είναι λίγο πιο συχνή στους άνδρες. Οι αιτίες υποτροπής είναι ασαφείς και η λοίμωξη δεν υποχωρεί αμέσως. Η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι τοπική ή συστηματική αγωγή και ορισμένες φορές συνδυασμός των δυο.

2
Θεραπευτική αντιμετώπιση

Ανάλογα με την κάθε περίπτωση, ο θεράποντας δερματολόγος θα καθορίσει τη θεραπεία για την αποτελεσματική και οριστική αντιμετώπιση της μόλυνσης.  Οι συνήθεις θεραπείες είναι:

  • Αντιμυκητισιακές κρέμες οι οποίες ενδείκνυνται για τις ελαφρές περιπτώσεις.
  • Τοπική θεραπεία με φαρμακευτική κρέμα, γέλη ή πούδρα που περιέχει ιτρακοναζόλη, τερμπιναφίνη ή κυκλοπυροξολαμίνη.
  • Συστηματική θεραπεία υπό στόματος με φάρμακα που περιέχουν ιτρακοναζόλη, τερμπιναφίνη ή κυκλοπυροξολαμίνη
ΣΥΧΝEΣ ΕΡΩΤHΣΕΙΣ
Απαντάμε σε κάθε σας ερώτηση

-Η σωστή υγιεινή με καθημερινό πλύσιμο και συχνή αλλαγή καθαρών και σιδερωμένων εσωρούχων είναι σημαντική για την πρόληψη των μυκητιάσεων.

-Η απώλεια βάρους σε υπέρβαρους ανθρώπους και η καλή ρύθμιση του σακχάρου στους διαβητικούς ασθενείς, παίζει σημαντικό παράγοντα για τα άτομα αυτά.

-Όσοι έχουν υπεριδρωσία μπορεί να χρειασθούν ειδική αγωγή, με διακοπτόμενη χρήση ειδικών λοσιόν και καθημερινή χρήση απορροφητικών σκευασμάτων σε μορφή πούδρας.

-Για όσους έχουν ευπάθεια στην ανάπτυξη της μυκητίασης «πόδι του αθλητή», είναι απαραίτητη η χρήση υποδημάτων που εξασφαλίζουν τον καλό αερισμό του ποδιού.

-Απαραίτητη είναι επίσης η καλή υγιεινή των ποδιών: να πλένετε καθημερινά τα πόδια σας με χρήση σαπουνιού, έπειτα προσεκτικό στέγνωμα, ιδίως ανάμεσα στα δάκτυλα και συχνή αλλαγή υποδημάτων και σε κάλτσες για να μειώνετε την υγρασία.

-Επιπλέον, να μην περπατάτε ξυπόλητοι σε κοινόχρηστους χώρους.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία; Eίμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Έρπης ζωστήρας

Δερματικές Παθήσεις
Έρπης ζωστήρας
Τι είναι;
Ο έρπητας ζωστήρας ή έρπης ζωστήρ είναι ιογενής λοίμωξη του δέρματος, της οποίας η κλινική εικόνα και συμπτωματολογία αφορά ένα ή περισσότερα (σπάνια) δερμοτόμια-νευροτόμια. Οφείλεται στον ιό της ανεμευλογιάς (VZV-Varicella Zoster Virus), ο οποίος, μετά από την αποδρομή της νόσου (κυρίως σε νεαρές ηλικίες και παιδιά), εισέρχεται στα αισθητικά νεύρα και παραμένει στα νωτιαία γάγγλια σε λανθάνουσα κατάσταση. Στην συντριπτική πλειοψηφία, ο ιός παραμένει αδρανής καθόλη την διάρκεια της ζωής, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις επανενεργοποιείται, προκαλώντας, συνήθως,  τον έρπητα ζωστήρα.
Έρπης ζωστήρας
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
1
Τι προκαλεί την αφύπνιση του ιού και την εμφάνιση του έρπη ζωστήρα

Ο έρπης ζωστήρας εμφανίζεται πιο συχνά σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας (άνω των 50 ετών) και σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα εξαιτίας του στρες, τραυματισμού, συστηματικής χρήσης ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων (μεταμοσχευθέντες), συγγενών ή επίκτητων ανοσοανεπαρκείών, ραδιοθεραπεία,κ.α. Ως επί των πλείστων, η νόσος εμφανίζεται μία φορά στην διάρκεια της ζωής, αλλά, σπανιότερα, μπορεί να εκδηλωθεί περισσότερες φορές.

Στην τελευταία περίπτωση, κρίνεται απαραίτητη η διερεύνηση, προς αποκλεισμό υποκείμενων νοσημάτων που προκαλούν την επαναπυροδότηση της λοίμωξης. Η γενική μέση ετήσια επίπτωση της νόσου υπολογίζεται σε 2-4/1000, με την μέση ηλικία εμφάνισης να είναι τα 60 έτη, ενώ μετά τα 80 έτη η επίπτωση αυξάνεται σε 10/1000. Η νόσος προσβάλει οριακά συχνότερα το γυναικείο φύλο.

2
Κλινική εικόνα του έρπη ζωστήρα

Η λοίμωξη εισβάλλει με πρόδρομα συμπτώματα κατά μήκος του δερμοτομίου που πρόκειται να εκδηλωθεί το εξάνθημα,  τα οποία διαρκούν 2 με 4 ημέρες. Στα πρόδρομα συμπτώματα περιλαμβάνονται κνησμός, πόνος, κνησμός , αίσθημα καύσου, υπερευαισθησία. Το πρόδρομο  άλγος του έρπητα ζωστήρα μπορεί να συγχέεται ανάλογα με την εντόπιση της νόσου, με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, ημικρανία, κωλικό νεφρού,  οξεία κοιλία,  πλευριτικό άλγος. Τα παραπάνω εντοπισμένη συμπτωματογία μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό, κόπωση, εξάντληση, δυσουρία, οδονταλγία, ωταλγία, δακρύρροια, φωτοευαισθησία και άλλα, ανάλογα με την εντόπιση. Η νόσος σέβεται την μέση γραμμή, και τα συμπτώματα περιορίζονται στο ένα ήμισυ του σώματος, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Σπάνια, η πρόδρομη κλινική εικόνα δεν συνοδεύεται από εξάνθημα (zoster sine eruptione, herpes sine zoster).

Αναφορικά με την εντόπιση, η λοίμωξη προσβάλλει τα θωρακικά (53%), τα αυχενικά (20%) και τα οσφυοϊερά (11%) δερμοτόμια, όπως και το τρίδυμο και το οφθαλμικό νεύρο (15%). Η συχνότητα του οφθαλμικού ζωστήρα αυξάνεται με την ηλικία.

Αρχικά συμβαίνει καταστροφή και νέκρωση των κυττάρων στα νευρικά γάγγλια και στις νευρικές ίνες με επακόλουθο το έντονο άλγος. Έπειτα, ο ιός ακολουθεί φυγόκεντρη πορεία και μέσω των νευρικών ινών καταλήγει στις νευρικές απολήξεις του δέρματος και στην επιδερμίδα, όπου και αναπτύσσεται το χαρακτηριστική εικόνα. Το δερματικό εξάνθημα, έχει  ποικιλομορφία και ευμεταβλητότητα, ανάλογα με τον ασθενή και το στάδιο της νόσου. Σε πρώτη φάση, συνίσταται από πολλές διαφόρου μεγέθους ερυθηματώδεις οιδηματώδεις πλάκες και βλατίδες, στην επιφάνεια των οποίων σταδιακά αναπτύσσονται πολλαπλές συρρέουσες φυσαλίδες και φλυκταινίδια. Σπάνια, οι βλάβες είναι αιμορραγικές, όταν ο ασθενής λαμβάνει αντιπηκτική αγωγή. Ακολούθως οι φυσαλίδες ρίγνυνται, εφελκιδοποιούνται (“κρούστα”) και αποπίπτουν χωρίς να αφήσουν κάποια υπολειμματική βλάβη. Ο κύκλος της νόσου διαρκεί συνήθως 14-21 ημέρες.

Η λοίμωξη παύει να είναι μεταδοτική με την επαφή, μετά την εφελκιδοποίηση των δερματικών βλαβών. Υπάρχουν όμως ενδείξεις ότι η νόσος μεταδίδεται και αερογενώς, όχι όμως με την ευκολία της ανεμευλογιάς.

3
Τι είναι η μεθερπητική νευραλγία;

Μεθερπητική νευραλγία ορίζεται ως η παραμονή έντονου πόνου, 1 έως 3 μήνες μετά την αποδρομή της λοίμωξης. Μπορεί να διαρκεί για πολλούς μήνες ή και για έτη. Προσβάλει το 10-20% των ασθενών με έρπητα ζωστήρα και η επίπτωσή της μεγαλώνει με την αύξηση της ηλικίας αλλά και την βαρύτητα της νόσου, όπως επίσης και υποκείμενες νόσους (αιματολογικές κακοήθειες, HIV, ανοσοκατασταλτική αγωγή). Η πιθανότητα εμφάνισης μεθερπητικής νευραλγίας σε άτομα ηλικίας πάνω από 40 έτη εκτιμάται σε 33%.

Σε άτομα πάνω από 70 έτη ανέρχεται στο 74%, ενώ σε άτομα κάτω των 30 ετών είναι ανύπαρκτη. Χαρακτηρίζεται από αναπαραγωγή των συμπτωμάτων της λοίμωξης χωρίς αυτή να είναι ενεργή. Μπορεί να έχει συνεχή ή παροξυσμική μορφή. Το πλέον βασανιστικό σύμπτωμα είναι η αλλοδυνία, όπου ένα μικρό, φυσιολογικά “αδιάφορο” ερέθισμα, προκαλεί δυσανάλογης έντασης πόνο.

4
Η θεραπευτική αντιμετώπιση του έρπητα ζωστήρα

Η χορήγηση αντιικής αγωγής από το στόμα μειώνει τον πόνο κατά την οξεία φάση της φλεγμονής, την ένταση της φλεγμονής, τον αριθμό των σχηματιζόμενων φυσαλίδων και την διάρκεια του εξανθήματος. Θα πρέπει όμως να χορηγείται εγκαίρως, μέσα στις πρώτες 72 ώρες από την έκθυση του εξανθήματος. Μελέτες όμως έχουν δείξει ότι η έναρξη της ακόμη και 7 ημέρες μετά τη εμφάνιση, μπορεί να είναι προς όφελος του ασθενούς.

Τα θεραπευτικά σχήματα που προτείνονται είναι:

Ακυκλοβίρη (Zovirax)  800mg, πέντε φορές την ημέρα

Βαλασυκλοβίρη (Valtrex) 1000mg,  τρεις φορές την ημέρα

Φαμσικλοβίρη (Famvir)  500mg, τρεις φορές την ημέρα

Βριβουδίνη (Brivir)  125 mg, μία φορά την ημέρα

Η διάρκεια χορήγησης είναι επτά ημέρες σε ανοσοεπαρκείς ασθενείς.

Για την αντιμετώπιση της μεθερπητικής νευραλγίας προτείνονται τρικυκλικά αντικαταθληπτικά, αντιεπιληπτικά (γκαμπαπεντίνη, Neurontin), τοπική εφαρμογή καψαισίνης, με σχετικά καλή ανταπόκριση.

5
Τι είναι ο οφθαλμικός ζωστήρ

Ο οφθαλμικός ζωστήρας συνιστά προσβολή του οφθαλμικού νεύρου από τον ιό του έρπητα ζωστήρα. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση ,απαιτεί άμεση έναρξη συστηματικής αντιικής αγωγής και παρακολούθηση από οφθαλμίατρο για να προληφθούν αλλοιώσεις στο μάτι, που μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και στην τύφλωση, σε σπάνιες περιπτώσεις.

6
Τι είναι το σύνδρομο Ramsay - Hunt

Το σύνδρομο Ramsay - Hunt είναι μια διαταραχή που προκαλείται όταν ο έρπητας ζωστήρας προσβάλει το γονάτιο γάγγλιο του προσωπικού νεύρου. Το σύνδρομο Ramsay - Hunt τύπου 2, συνήθως, εκδηλώνεται με αδυναμία να κινηθούν πολλοί μυς του προσώπου, πόνο στο αυτί, απώλεια γεύσης στο μπροστινό μέρος της γλώσσας, ξηρά μάτια και στόμα, και ερυθηματώδη φυσαλιδώδη εξανθήματα. Επειδή το ακουστικό νεύρο είναι σε γειτνίαση με το γονάτιο γάγγλιο, μπορεί να συνυπάρχουν εμβοές, απώλεια ακοής, και ίλιγγος. Ο ωτικός έρπητας ζωστήρας είναι αποτελεί το 10% του συνόλου της πάρεσης του προσωπικού νεύρου, η παράλυση συνήθως είναι πλήρης και πλήρης αποκατάσταση συμβαίνει στο 20% των περιπτώσεων που δεν έλαβαν θεραπεία. Ως εκ τούτου, απαιτείται άμεση έναρξη αγωγής και καλύτερα αποτελέσματα φαίνεται να υπάρχουν στο συνδυασμό κορτιζόνης με αντιικό.

ΣΥΧΝEΣ ΕΡΩΤHΣΕΙΣ
Απαντάμε σε κάθε σας ερώτηση

Ο έρπης ζωστήρας μεταδίδεται τις περισσότερες φορές με την επαφή και ωσότου οι βλάβες εφελκιδοποιηθούν.Ωστόσο υπάρχει μία μικρή πιθανότητα ένα άτομο με εξάνθημα έρπητα ζωστήρα να μεταδώσει τον ιό σε άλλο άτομο, που δεν έχει εμβολιαστεί ή δεν έχει νοσήσει από ανεμευλογιά, και αερογενώς.

Ωστόσο να διευκρινίσουμε, ότι ο ασθενής μπορεί να μεταδώσει ανεμευλογιά και όχι έρπη ζωστήρα.

Τις περισσότερες φορές ο ιός υποχωρεί χωρίς να αφήσει κάποιο κατάλοιπο σε παιδιά και ενήλικες με φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως σε ηλικιωμένους και περισσότερο σε ανοσοανεπαρκείς ασθενείς, (όπως οι οροθετικοί ασθενείς), οι μεταμοσχευθέντες συμπαγών οργάνων, ασθενείς με αιματολογικές νεοπλασίες, οι βλάβες του έρπητα είναι πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες. 

Όταν ένα άτομο νοσεί με έρπη ζωστήρα, τότε το δέρμα που υπάρχει η μόλυνση είναι αρκετά ευαίσθητο, εύθραυστο και ταλαιπωρημένο. Μία περιττή έκθεση στον ήλιο θα μπορούσε να επιδεινώσει την κατάσταση του ασθενούς για αυτό και συνιστάται να αποφεύγεται. Το ίδιο ισχύει και για το μπάνιο στη θάλασσα και στην πισίνα.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία; Eίμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Μελάνωμα

Δερματικές Παθήσεις
Μελάνωμα
Τι είναι το μελάνωμα;

Το μελάνωμα είναι ένας κακοήθης όγκος που προέρχεται από μελανινοκύτταρα του χοριο-επιδερμιδικού ορίου. Εντοπίζεται κυρίως στο δέρμα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και στον οφθαλμό (όπως στον επιπεφυκότα και στην ίριδα), στις μήνιγγες, καθώς και στους βλεννογόνους. Συνήθως οι βλάβες του μελανώματος παρουσιάζουν έντονη μελάγχρωση, αλλά υπάρχουν και αμελανωτικοί όγκοι (δηλαδή χωρίς να είναι «σκούροι»). Χαρακτηρίζεται ως πιο επιθετικός, διότι μπορεί να προκαλέσει μεταστάσεις και είναι δυνητικά θανατηφόρο.

Μελάνωμα
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
1
Η επιδημιολογία του μελανώματος

Το μελάνωμα αποτελεί περίπου το 4-5 % του συνόλου των καρκίνων. Είναι γνωστό ότι το μελάνωμα προσβάλλει κυρίως τη λευκή φυλή και είναι σπάνιο στη μαύρη και στην ασιατική. Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου είναι σημαντικά υψηλότερη στις χώρες της βόρειας Ευρώπης και ιδιαίτερα στις σκανδιναβικές χώρες. Στην Ελλάδα, τα ποσοστά είναι μικρότερα, σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, της τάξης περίπου των 12-13 νέων περιπτώσεων ανά 100.000 κατοίκους. Η μέση ηλικία διάγνωσης υπολογίζεται περίπου στα 55 έτη, ενώ τα δύο φύλα φαίνεται να προσβάλλονται εξίσου.

2
Επιβαρυντικοί παράγοντες εμφάνισης μελανώματος

Καθοριστικοί παράγοντες στην εμφάνιση μελανώματος αποτελούν:

  1. Ατομικό ιστορικό μελανώματος
  2. Οικογενειακό ιστορικό μελανώματος
  3. Κληρονομική μετάλλαξη στα γονίδια CDKN2A και MC1R
  4. Μελαγχρωματική ξηροδερμία (Xeroderma pigmentosum)
  5. Σύνδρομο άτυπων σπίλων (Αtypical Μole syndrome)
  6. Ανοσοκαταστολή
  7. Έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία – ηλιακά εγκαύματα και ιστορικό solarium, ιδιαίτερα σε νεαρή ηλικία
  8. Φαινοτυπικά χαρακτηριστικά (Φωτότυποι κατά Fitzpatrick I και II)
  9. Μεγάλος αριθμός μελανοκυτταρικών σπίλων (περισσότεροι από 100)
  10. Ύπαρξη πολλαπλών δυσπλαστικών σπίλων
  11. Μεγάλοι σε μέγεθος συγγενείς σπίλοι (μεγαλύτεροι από 20 cm στον ενήλικα),
Η μοριακή του ταξινόμηση

Η μοριακή ταξινόμηση, αφορά τις διαταραχές των κυρίως μοριακών οδών:

  • του RAS-RAF-MEK-ERK μονοπατιού
  • του p16INK4A-CDK4-RB μονοπατιού
  • του ARF-p53 μονοπατιού και λιγότερο του μονοπατιού ΡΤΕΝ-ΡΙ3Κ.
3
Ποια είναι τα ύποπτα σημεία για εμφάνιση μελανώματος

Οτιδήποτε εμφανίζεται στο σώμα μας, από τα παρακάτω, θα πρέπει να μας οδηγεί στο δερματολόγο μας, για κλινική και δερματοσκοπική εξέταση.

  1. Νέος σπίλος που εμφανίζεται μετά την έναρξη της εφηβείας , πολύ περισσότερο όταν εμφανίζεται σε ενήλικα ή στην τρίτη ηλικία και παρουσιάζει μεταβολή στο σχήμα, στο χρώμα ή στο μέγεθος
  2. ​Παλαιός σπίλος με μεταβολή σχήματος, χρώματος ή μεγέθους
  3. Οποιοσδήποτε σπίλος με περισσότερα από 3 χρώματα ή απώλεια της συμμετρίας
  4. Σπίλος με αιμορραγία ή κνησμό, χωρίς προηγούμενο τραυματισμό του
  5. Οποιαδήποτε νέα εμμένουσα βλάβη, μελαγχρωματική ή αγγειακή, χωρίς ξεκάθαρη διάγνωση
  6. Νέα γραμμοειδής μελάγχρωση όνυχος, ιδιαίτερα αν σχετίζεται με προσβολή του όνυχος
  7. Αυξανόμενη υπονύχια βλάβη
Οι κλινικοί τύποι του μελανώματος

Το μελάνωμα διακρίνεται στους παρακάτω συχνότερους τύπους:

  • Επιφανειακώς επεκτεινόμενο μελάνωμα (Superficial Spreading Melanoma) , σε ποσοστό 70%. Αρχικά χαρακτηρίζεται από οριζόντια-επιφανειακή επέκταση και αργότερα από κάθετη με σχηματισμό οζιδίου. Αρχίζει σαν μια έντονα μελαγχρωματική κηλίδα η οποία επεκτείνεται επιφανειακά και αποκτά αποχρώσεις του καφέ και του μαύρου με εστίες ερυθρού, γκρι και άσπρου. Όταν αρχίζει να επεκτείνεται σε βάθος, μπορεί να αναπτυχθεί οζίδιο.
  • Οζώδες μελάνωμα (Nodular Melanoma), σε ποσοστό 10-15%. Χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό μελανής βλατίδας (μικρό στερεό έπαρμα του δέρματος με διάμετρο από κεφαλή καρφίτσας μέχρι 1 cm) που μετατρέπεται σε οζίδιο που μπορεί να εξελκωθεί.
  • Μελάνωμα των άκρων (Acral Lentiginous Melanoma), σε ποσοστό μικρότερο από 5%. Εντοπίζεται στα πέλματα, παλάμες και κάτω από το νύχι. Καθώς παχύνεται, το νύχι δεν αναπτύσσεται κανονικά. Έχει κλινικά χαρακτηριστικά όμοια με αυτά της κακοήθους φακής και του επιφανειακά επεκτεινόμενου κακοήθους μελανώματος.
  • Κακοήθες μελάνωμα επί φακής (Lentigo Maligna Melanoma), σε ποσοστό 5-8%. Παρατηρείται κυρίως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, σε σημεία χρόνιας έκθεσης στον ήλιο (πρόσωπο, λαιμός). Εμφανίζεται στο έδαφος κακοήθους φακής, της οποίας ένα τμήμα σταδιακά παχύνεται και μπορεί να γίνει οζώδες. Σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχει διήθηση της βασικής μεμβράνης. Εντός της βλάβης παρατηρείται πολυχρωμία.
  • Αμελανωτικό μελάνωμα (Αmelanotic Melanoma), σε ποσοστό 0,5%. Αυτό το είδος κακοήθους μελανώματος χαρακτηρίζεται από, συνήθως, οζώδη μορφή και από την έλλειψη μελάγχρωσης.
  • Δεσμοπλαστικό μελάνωμα (Desmoplastic), σε ποσοστό μικρότερο από 0.5%. Παρατηρείται σπάνια, σε ηλικιωμένα άτομα σε σημεία χρόνια εκτεθειμένα στον ήλιο. Χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό οζιδίου ή πλάκας. Πρόκειται για χοριακό όγκο (στο χόριο του δέρματος) που αποτελείται από ατρακτοειδή κύτταρα χωρίς μελανίνη. Συχνά επεκτείνεται στο υποδόριο λίπος και διηθεί τα νεύρα της γύρω περιοχής.
4
5
Ποια τα δερματοσκοπικά κριτήρια του μελανώματος;

Α. Γενική δερματοσκοπική δομή

Πολυσύνθετο πρότυπο:

  • ασυμμετρία
  • 4 διαφορετικά χρώματα
  • 3 είδη δερματοσκοπικών δομών, δικτυωτό, σφαιροειδές, ομοιογενές

Β. Εντοπισμένα δερματοσκοπικά ευρήματα

Ειδικά κριτήρια μελανώματος:

  • άτυπο δίκτυο χρωστικής
  • ακανόνιστες τελείες και σφαιρίδια
  • ακανόνιστες ακτινωτές γραμμές, κυανές – άσπρες δομές , ακανόνιστες μεγάλες κηλίδες
  • πολύμορφα αγγεία
  • περιοχές εξελκώσεων και σχηματισμοί ύφεσηςυποστροφής, εφελκίδες.


Ιδιαίτερα δερματοσκοπικά κριτήρια υπάρχουν για το μελάνωμα του προσώπου, παλαμών – πελμάτων, το υπονύχιο, το αμελανωτικό και το μελάνωμα της παιδικής ηλικίας.

Μελάνωμα και παιδική ηλικία

Μπορεί να χωριστεί σε προεφηβικό και μετεφηβικό. Η πρώτη κατηγορία μπορεί περαιτέρω να χωριστεί σε εκ γενετής (ήδη υπάρχον στην μήτρα ή κατά τη γέννηση), νεογνικό (κατά το πρώτο έτος ζωής) και σε παιδικό μελάνωμα (μέχρι την εφηβεία). ΄Εχει ετήσια συχνότητα 0,8 ανά εκατομμύριο παιδιών. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν αυξανόμενη συχνότητα και αυτό αφορά κυρίως στο εφηβικό μελάνωμα.

Λόγω της σπανιότητας του παιδιατρικού μελανώματος, δεν έχουν περιγραφεί μέχρι σήμερα σαφή κλινικά και δερματοσκοπικά κριτήρια. Είναι συχνότερες οι μη μελαγχρωματικές και οζώδεις βλάβες, που μοιάζουν με το πυογόνο κοκκίωμα ή με μη μελαγχρωματικό σπίλο Spitz.

Πρακτικά, αναζητάται σε συγγενείς μελαγχρωματικούς σπίλους, διαμέτρου > 4 εκ. ή σε σπίλους Spitz, μετά το 12ο έτος της ηλικίας.

6
Ποιος είναι ο ρόλος του δερματολόγου στο μελάνωμα

Καθημερινά ο δερματολόγος έρχεται αντιμέτωπος με μεγάλο αριθμό και ποικιλία μελαγχρωματικών βλαβών. Έχει υπολογιστεί η αναλογία των μελανωμάτων, προς τις καλοήθεις βλάβες του δέρματος ότι είναι 1 / 200.000. Υποχρέωση του δερματολόγου είναι να διακρίνει την κακοήθη βλάβη, ανάμεσα σε 200.000 σπίλους, έγκαιρα και σε ιάσιμο στάδιο.

Η συμβολή λοιπόν του δερματολόγου είναι πρωταρχική και συνίσταται σε:

  1. Έγκαιρη αναγνώριση: κλινική εξέταση, δερματοσκοπική ανάλυση, προληπτικό ετήσιο δερματοσκοπικό έλεγχο – total body scan
  2. Πρωτογενή εκτομή – επιβεβαίωση της διάγνωσης – σταδιοποίηση της νόσου
  3. Μετεγχειρητική τακτική παρακολούθηση
Οι τρόποι πρωτογενούς εκτομής

Ο τρόπος της πρωτογενούς εκτομής είναι η χειρουργική αφαίρεση, και συνηθέστερα η ατρακτοειδής εκτομή.

H χειρουργική αφαίρεση αποτελεί την gold standard μέθοδο, με 2-3 χιλ. περιφερειακά υγιή όρια και υποδόριο ιστό, εφόσον είναι εφικτό από την εντόπιση της βλάβης.

ΣΥΧΝEΣ ΕΡΩΤHΣΕΙΣ
Απαντάμε σε κάθε σας ερώτηση

Αν και υπάρχει αυτή η δεισιδαιμονία, ωστόσο επιστημονικά δεν είναι ορθή. Η αφαίρεση ενός σπίλου (στον οποίο δεν υπάρχει κάποια βλάβη), δεν προκαλεί την εμφάνιση καρκίνου του δέρματος. Σε περιπτώσεις που μετά από αφαίρεση σπίλου εμφανίσθηκε καρκίνος, σημαίνει πως ο σπίλος που αφαιρέθηκε ήταν κακοήθης και δεν είχε αφαιρεθεί σωστά εξ αρχής. Δυστυχώς, η αντίληψη αυτή έχει οδηγήσει πολλούς ασθενείς στο να μην επιζητούν εγκαίρως ιατρική βοήθεια και κατά συνέπεια σε πιο προχωρημένη νόσο.

Σε περίπτωση που εντοπίσετε κάποια αλλαγή ή εμφάνιση νέας βλάβης στο δέρμα σας, θα πρέπει να απευθυνθείτε άμεσα στο δερματολόγο σας. Ως ένα γενικό κανόνα, σύμφωνα με την Ελληνική Δερματολογική και Αφροδισιολογική Εταιρεία το μελάνωμα χαρακτηρίζεται από μία σειρά κλινικών χαρακτηριστικών γνωστών ως κανόνας ABCDE. Mε τη συντομία αυτή αναφερόμαστε σε:

Asymmetry: ασυμμετρία

Border: ανώμαλο περίγραμμα

Colour: χρώμα (πρόσφατη αλλαγή χρώματος ή ποικιλοχρωμία)

Diameter: διάμετρος > 6 mm

Evolving: βλάβη που διαφέρει από τις υπόλοιπες και εξελίσσεται.

Οποιαδήποτε κλινική αλλαγή κάποιας βλάβης εμπίπτει σε κάποια κατηγορία από τις προαναφερθείσες, χρήζει άμεσης διερεύνησης από το θεράποντα δερματολόγο σας. Η έγκαιρη διάγνωση είναι ο καλύτερος σύμμαχος στη θεραπεία!

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία; Eίμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα

Δερματικές Παθήσεις
Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα
Τι είναι το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα (επιθηλίωμα);

To βασικοκυτταρικό καρκίνωμα (BCC) είναι κακοήθης όγκος του δέρματος , βραδέως αυξανόμενος, σπανιότατα μεθιστάμενος, τοπικά όμως διεισδυτικός και καταστρεπτικός. Ανήκει στους μη μελανοκυτταρικούς καρκίνους του δέρματος. Προέρχεται από αδιαφοροποίητα κύτταρα της βασικής στιβάδας της επιδερμίδας και των εξαρτημάτων του δέρματος. Είναι ο συχνότερος κακοήθης όγκος του δέρματος στην λευκή φυλή. Το  75% των καρκινωμάτων του δέρματος είναι βασικοκυτταρικά. 

ΛΙΠΟΓΛΥΠΤΙΚΗ LPG – ENDERMOLOGIE
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
1
Η κλινική εικόνα του βασικοκυτταρικού καρκινώματος

Το  βασικοκυτταρικό καρκίνωμα μπορεί να ξεκινά ως:

 1. Ρόδινη  βλατίδα που μεγεθύνεται προοδευτικά

 2. Διάβρωση χωρίς τάση να επουλωθεί

 3. Διόγκωση μαργαριταροειδούς χροιάς,  με λεία  και ομαλή επιφάνεια και χαρακτηριστική παρουσία λεπτών ευρυαγγειών.

Η τυπική κλινική μορφή του βασικοκυτταρικού καρκινώματος γίνεται  σαφέστερη,  συνήθως, μετά  από  αρκετό χρονικό διάστημα  από  την έναρξη της εμφάνισής του. Οι ασθενείς πολλές φορές μπορεί να θεωρούν ότι πρόκειται για κάποια άλλη δερματική βλάβη, όπως ξηροδερμία ή έκζεμα, πριν απευθυνθούν στο δερματολόγο.

Τα βασικοκυτταρικά καρκινώματα εκδηλώνονται συνήθως (80%) στο πρόσωπο και λαιμό (βλέφαρα, ζυγωματική χώρα, μάγουλα, μέτωπο, άνω χείλος, μύτη κλπ), και σπανιότερα σε άλλα σημεία του σώματος. Ως επί το πλείστον, πρόκειται για όγκους των φωτοεκτεθειμένων ζωνών του σώματος. Πρόκειται συνήθως για μονήρης βλάβες. Πολύ πιο σπάνια μπορεί να αναπτυχθούν στο ίδιο άτομο δύο ή περισσότερα βασικοκυτταρικά καρκινώματα.

Η διαφορική διάγνωση του όγκου είναι εκτεταμένη και περιλαμβάνει όχι μόνο καλοήθεις αλλά και κακοήθεις δερματοπάθειες και όγκους. Από τη μία, ο χοριακός σπίλος, η σμηγματογόνος υπερπλασία, η μολυσματική τέρμινθος, η ψωρίαση και το έκζεμα είναι κάποιες από τις καλοήθεις καταστάσεις που μπορούν να προσποιηθεί ένα βασικοκυτταρικό καρκίνωμα και να διαλάθει της προσοχής. Από την άλλη, το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα μπορεί να ομοιάζει κλινικά με άλλους κακοήθεις όγκους του δέρματος, όπως είναι το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, το κερατοακάνθωμα, η νόσος Bowen ή ακόμη και το μελάνωμα.

2
Οι κλινικοί τύποι του βασικοκυτταρικού καρκινώματος

Κατά  LEVER, υπάρχει μεγάλη ποικιλομορφία κλινικών τύπων BCC. Πιο συγκεκριμένα το διακρίνουμε σε:

  • Οζώδες – ελκωτικό (είναι και ο συνηθέστερος τύπος)
  • Μελαγχρωματικό
  • Σκληροδερμοειδές
  • Επιφανειακό ή παζετοειδές
  • Ινοεπιθηλίωμα Pinkus
  • Σύνδρομο πολλαπλών βασικοκυτταρικών  καρκινωμάτων.
  • Γραμμοειδή και γενικευμένο, θυλακικό βασικοκυτταρικό σπίλο
  • Σύνδρομο Basex-Rombo.
  • BCC σε έδαφος σμηγματογόνου σπίλου Jadassohn
  • Βασικοακανθοκυτταρικό καρκίνωμα (Μετατυπικό καρκίνωμα).
  •  
3
Η επιδημιολογία του βασικοκυτταρικού καρκινώματος

Η συχνότητα του βασικοκυτταρικού καρκινώματος στις ΗΠΑ ανέρχεται σε 900.000 περίπου, περιπτώσεις το χρόνο. Η συχνότητα εμφάνισής του είναι μεγαλύτερη στους άνδρες απ' ό,τι στις γυναίκες, αν και τελευταία παρατηρείται αύξηση στις γυναίκες.

Η ετήσια αναλογία της εμφάνισης βασικοκυτταρικού καρκινώματος, είναι για τις ΗΠΑ 146/100.000 κατοίκους, για την Ευρώπη 132/100.000 κατοίκους, ενώ για την Αυστραλία 1000 - 2000/100.000κατοίκους. Αν και δεν υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις, φαίνεται να παρατηρείται ετήσια αύξηση της επίπτωσης κατά 10% σε παγκόσμιο επίπεδο.

Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα δεδομένα. Παρατηρείται όμως αύξηση των περιπτώσεων που καταγράφονται από ασθενείς που προσέρχονται στις Δερματολογικές Κλινικές. Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο σε άτομα της μαύρης φυλής.

Συνήθως εμφανίζεται μετά το 40ο έτος και η συχνότητα αυξάνεται με την πρόοδο της ηλικίας. Το 80% των περιστατικών αφορούν ασθενείς μετά την ηλικία των 60 ετών. Μπορεί όμως, να εμφανισθεί σε οποιαδήποτε ηλικία ακόμα και σε παιδιά (σύνδρομο Gorlin , ανοσοκατασταλμένους). Πρέπει να τονισθεί, ότι η μεγαλύτερη αύξηση αριθμού BCC παρατηρείται στις ηλικίες μεταξύ 30-49 ετών.

4
Ποιοι είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες ανάπτυξης BCC;

α. Η υπεριώδης  ακτινοβολία

Η παρατεταμένη και μακροχρόνια έκθεση στον ήλιο κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, όταν συνοδεύεται από συχνά ηλιακά εγκαύματα, θεωρείται ο σημαντικότερος παράγοντας.

β. Τα φαινοτυπικά  χαρακτηριστικά του ατόμου. Το λευκό χρώμα δέρματος, το ξανθοκόκκινο χρώμα μαλλιών, οι φακίδες, σε συνδυασμό με ηλιακά εγκαύματα κατά την παιδική ηλικία, σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης BCC.

γ. Η ακτινοδερματίτιδα  που προκαλείται από θεραπευτική χρήση ακτίνων Ro.

δ. Η κληρονομικότητα . Το σύνδρομο των πολλαπλών βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων (σ. Gorlin), το μελαγχρωματικό ξερόδερμα (xeroderma pigmentosum) και αλλά σπανιότερα σύνδρομα .

ε. Οι μετεγκαυματικές  ουλές, τα άτονα έλκη, οι σμηγματογόνοι  σπίλοι και τα εξαρτηματικά αμαρτώματα.

στ. Η χρόνια επαγγελματική ή ψυχαγωγική ενασχόληση του ατόμου σε εξωτερικούς χώρους.

ζ. Η επαγγελματική έκθεση σε αρσενικό.

η. Ιστορικό φωτό-χημειοθεραπίας (PUVA), φωτοθεραπείας (UVB) και ακτινοθεραπείας.

θ. Ανοσοκαταστολή (φάρμακα, non-Hodgkin λέμφωμα, HIV).

ι. Ατομικό ιστορικό βασικοκυτταρικού καρκινώματος. Υπολογίζεται ότι το 40-50% των ασθενών με BCC, θα αναπτύξουν καινούριο νεόπλασμα μέσα στα επόμενα 5 έτη.

5
Η θεραπεία-αντιμετώπιση του βασικοκυτταρικού καρκινώματος

Οι τρόποι αντιμετώπισης του BCC εξατομικεύονται, ανάλογα με την κλινική εικόνα και το ιστορικό του ασθενούς και είναι οι παρακάτω:

  • Χειρουργική αφαίρεση με ιστολογική εξέταση
  • Μικροσκοπικώς προσανατολιζόμενη χειρουργική αφαίρεση (MOHS)
  • Διαθερμοπηξία-δερμοαπόξεση-χρήση CO2 lasers
  • Κρυοχειρουργική
  • Ακτινοθεραπεία
  • Φωτοδυναμική θεραπεία
  • Ρετινοειδή
  • Τοπικοί χημειοθεραπευτικοί παράγοντες (ποδοφυλλίνη, 5-φθοριουρακίλη – ιμικουιμόδη)
  • Ιντερφερόνη (ενδοβλαβικά)
  • Vismodegib. Eίναι ένας από του στόματος διαθέσιμος μικρομοριακός αναστολέας του μονοπατιού Hedgehog.
6
Η πρόγνωση ενός βασικοκυτταρικού καρκινώματος

Η πρόγνωση είναι άριστη, όταν το BCC διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα, σωστά και ριζικά. Μεθίσταται σπάνια. Σύμφωνα με έρευνες, οι πιθανότητες μεταστάσεων κυμαίνεται από 0,0028% μέχρι 0,1%. Αφορά κυρίως εκτεταμένα, ελκωτικά και κυρίως παραμελημένα BCC. Oι μεταστάσεις εντοπίζονται στους επιχώριους λεμφαδένες, πνεύμονες, οστά κ.ά.

7
Τι είναι το σύνδρομο των πολλαπλών βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων Gorlin;

Είναι ένα σπάνιο σύνδρομο μεταβιβαζόμενο με τον επικρατούντα σωματικό χαρακτήρα. Η συχνότητα του υπολογίζεται σε 1/56000 άτομα. Χαρακτηρίζεται από εμφάνιση βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων από την παιδική, ακόμη και τη νηπιακή ηλικία, τα οποία εξακολουθούν να αναπτύσσονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής.

Η εντόπισή του αφορά, κυρίως, φωτοεκτεθειμένες περιοχές, με χαρακτηριστική εντόπιση και στις παλάμες. Συνυπάρχουσες εκδηλώσεις είναι βοθρία στις παλάμες, οδοντογενείς κύστεις στην κάτω γνάθο, υπερτηλορισμός , άλλα νεοπλάσματα (ωοθηκών-μυελοβλάστωμα κ.ά.).

ΣΥΧΝEΣ ΕΡΩΤHΣΕΙΣ
Απαντάμε σε κάθε σας ερώτηση

Εδώ έρχονται τα καλά νέα…το BCC εξαιρετικά σπάνια προκαλεί μεταστάσεις και έχει κυρίως μόνο τοπική καταστρεπτική δράση στο δέρμα και στους υποκείμενους ιστούς. Επιπλέον η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση του BCC οδηγεί σε ίαση, χωρίς να προκαλούνται δυσμορφίες και αλλοιώσεις αισθητικής φύσεως εξαιτίας μεγάλων χειρουργικών επεμβάσεων.

Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι υπότυποι BCC (όπως το επιφανειακό BCC), οι οποίοι μπορεί να αντιμετωπιστούν με τοπικές καταστροφικές μεθόδους (π.χ. κρυοθεραπεία). Ωστόσο, η χειρουργική εξαίρεση των BCC έχει πολύ χαμηλότερο ποσοστό υποτροπής από τις μεθόδους αυτές.

Τα ΒCC έχουν τάσεις επανεμφάνισης και παρουσιάζουν συχνά υποτροπές και κυρίως εκείνα που εντοπίζονται στο κεφάλι και στη μύτη. Γι’ αυτό το λόγο συστήνεται τακτικός και συστηματικός έλεγχος μετά την θεραπεία του BCC, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα. 

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία; Eίμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.